perfekcjonizm portretu tworząc w założonej w 1924 roku instytucji artystycznej „Firma Portretowa Stanisława Ignacego Witkiewicza”. Również i wcześniej zajmował się tak eksperymentalnym portretem fotograficznym, jak i malowanym olejno i rysowanym węglem, charakteryzującym się secesyjną, falistą linia i ponurymi młodopolskimi nastrojami. W latach 1909–1912, w Zakopanem, Witkacy kilkanaście razy portretował zaprzyjaźnioną z nim poetkę i aktorkę Eugenię Dunin-Borkowska, żonę malarza Władysława Dunin-Borkowskiego, która prowadziła salon artystyczny w swojej zakopiańskiej willi „Jambur”. Znana jest z portretów o charakterystycznych dla twórczości Witkacego szokujących tytułach, jak Pani B. pełznie na brzuchu albo zamyślona, czy jako Księżniczka Kociełło, a także z nobliwych przedstawień, jak portret z 1912 roku, gdzie przeobrażona została w wytworną damę skupiającą całą uwagę na oczach, które dla Witkacego stanowiły najbardziej fascynujący element twarzy portretowanej.
百度翻译：http://fanyi.baidu.com
